Sözleri Ümit Yaşar Oğuzcan’a ait olan rast makamında muhteşem bir şarkı, bu. Şarkı muhteşem, şiir de eh işte güzel sayılır... Şarkıyı dinletemeyeceğime göre, isterseniz şiiri okuyun…
Bir Gece Ansızın Gelebilirim
Bu kadar yürekten çağırma beni! / Bir gece ansızın gelebilirim.
Beni bekliyorsan, uyumamışsan, / Sevinçten kapında ölebilirim.
Belki de hayata yeni başlarım, / İçimde küllenen kor alevlenir,
Bakarsın hiç gitmem kölen olurum, / Belki de seversin beni kim bilir.
Kal dersen, dağlarca severim seni, / Bir deniz olurum ayaklarında,
Aşk bu özleyiş bu, hiç belli olmaz, / Kalbim duruverir dudaklarında.
Ya da unuturum kim olduğumu, / Hatırlamam belki adımı bile,
Belki de çıldırır, deli olurum, / Sana kavuşmanın heyecanıyla...
Aşk bu, bilinir mi nereye varır, / Ne durdurur özlemini, seveni...
Bakarsın ansızın gelebilirim, / Bu kadar yürekten çağırma beni.
Bu şarkı, bir zamanlar çok moda idi… Meselâ, Kıbrıs Harekâtı’ndan evvel Kıbrıs Türk’üne ümit aşılamak için Türkiye radyolarında sık sık çalınırdı… Çünkü Rum radyoları, umutları kırmak ve moralleri bozmak için “bekledim de gelmedin” başlıklı şarkıyı çalmaya başlamıştı… Ben de o günlerden hatırlıyorum… Daha sonraysa adı, sadece, bir askerî darbe olabileceğini ifade etmek için kullanılır olmuştu… Bunları, benim gibi yaşı elliyi çoktan geçmiş olanlar, çok iyi hatırlayacaklardır.
Şimdi ise durum değişti… Artık moda şarkı ‘bir sabah ansızın gelebilirim’, oldu… Bir sabah ansızın geliyorlar ve alıp götürüyorlar, çünkü… Anam-babam diyinceye kadar, birkaç yıl yatıyorsunuz... Misal mi istiyorsunuz; yazar Ergün Poyraz… Ergün Poyraz, neden tutuklandığını bile öğrenemeden iki buçuk yıldır içerde… Daha ne kadar yatacağı da belli değil… Ergün Poyraz’ı savunduğumu sanmayın; yazdığı kitaplar beş para etmez… Okudum çünkü… Bence, eline birer dosya verilmiş, o da bunları kitap formatına getirip, yayınlatmış… Böyle ‘çakma’ bir yazar, yani… Bu kitapları için mahkemeye verilmiş… Hem de birkaç kez, ama hepsinden de aklanmış… Ama adam içerde ve hâlâ yatıyor... Çünkü kendisi, sırf bu kitapları yazıp, yayınlattığı için Ergenekon davasına dâhil edilmiş.
O günden buyana, birçok “dalga” da birçok kişi gözlem altına alındı… Bunlardan bazıları serbest bırakıldı, bazılarıysa tutuklandı… Bazıları da mahkeme safhasında serbest bırakıldılar… Diğerleri ise hâlâ tutuklu… Muhakemeleri devam ediyor… Ya suçlu bulundukları için ceza alacaklar veya suçsuz bulundukları için beraat edecekler… Yargı süreci kör-topal işliyor, yani.
Lâkin gözlem altına almaların sonu bir türlü gelmiyor… Son zamanlarda özellikle emekli ya da muvazzaf askerlere peş peşe operasyonlar düzenleniyor... Gözlem altına alınıyorlar… Operasyonlar, bir yıl kadar evvel, düşük rütbeli subaylarla başlamıştı… Şimdiyse ordu komutanlarıyla kuvvet komutanları seviyesine çıktı!
Süreç bu hızla devam ederse ve yükseliş trendi böyle sürerse, bir sabah bir de bakacağız ki başta Genelkurmay Başkanı ve Kuvvet Komutanları ya emekli edilmiş ya da gözlem altına alınıp, tutuklanmışlar! “Susma, sustukça sıra sana gelecek” durumu, yani… Böyle bir his var, içimde… Ne yapayım, gelişmeler beni böyle düşünmeye zorluyor. Gördüğüm kadarıyla merdivenden çıkar gibi basamak basamak yukarı doğru gidiyorlar! Hiç temenni etmiyorum, ama bana böyle görünüyor!
Zaten ‘yandaş medya’dan bazı ‘yazarlar’ da; işin sonunun nereye varacağını hiç düşünmeden TSK’nın komuta kademesinin ya istifa etmelerini, ya emekli edilmelerini ya da tutuklanmalarını isteyen yazılar yazıyorlar!
Bir suçları varsa tabii ki emekli de edilmeliler, tutuklanmalılar da… Buna, hiç kimsenin bir itirazı olmaz… Yok zaten… De işin bir de diğer tarafı var ki o beni, ülkem adına da milletim adına da devletim adına da dehşete düşürüyor. Yok, yok… Endişem, asker darbe yapar diye değil… İş bu kerteye vardıktan sonra asker darbe marbe yapmaz. Yapamaz! Yapacak ya da yapabilecek olsaydı, zaten şimdiye kadar çoktan yapardı! Demek ki ya yapmak istemiyorlar ya da bunu yapabilecek bir güçleri yok… Benim endişem o değil, yani… Benim endişem başka.
TSK’da emekli edilmek, tutuklanmak veya istifa etmek/ettirmek şeklinde böyle büyük bir tasfiye olursa, ne olur? Bu, nasıl bir sonuç doğurur, diye düşünüyorum ve ülkem/devletim/milletim adına dehşete kapılıyorum
Çünkü TSK’da böyle bir büyük tasfiye olursa, bu, zaman içinde şöyle bir sonuç doğurur, diye korkuyorum:
Türkiye Cumhuriyeti Devleti büyük, çok büyük bir yara alır. Çünkü Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde en azından özerk bir bölge oluşturulur!
Kerkük, Kuzey Irak’taki de facto Kürt devletine verilir!
Kuzey Irak’taki de facto Kürt devleti resmen kurulur ve bunu, Türkiye tanımak zorunda kalır!
KKTC tasfiye edilir, toprakları Güney Kıbrıs’a dâhil edilir!
Ve Yunanistan, Kıbrıs’ı ilhak eder!
“Yapma yahu, bu kadar da abartma! Sen kâhin misin? Bunları, nereden biliyorsun?” demeyin sakın. Ben kâhin falan değilim… Kâhin olmaktan, Allah’a sığınırım… Ama azıcık tarih biliyorum… Bu azıcık tarih bilgimle kıyas yapıyorum… Ve ortaya, böyle bir sonuç çıkıyor!
Tarihte böyle büyük ve köklü bir askerî tasfiye 1826 yılında Devlet-i Alîyye’de olmuş, Yeniçeri Ocağı tamamen ortadan kaldırılmıştı... Peki, sonuç ne olmuştu? Hatırlayamadıysanız, ben söyleyeyim: Yunan, Osmanlı’ya isyan etmiş… Ve Yunanistan 1829’da istiklâline kavuşmuştu… Osmanlı da bir vilayetini kaybetmişti!
Dün olan, bugün niye olmasın? Tarih, ders almadığımız için, tekerrür etmez mi?
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
