Bu suale aslında geçen yazımda cevap verecektim, fakat söz öyle uzadı ki bu güne kaldı. İyi de oldu, ben, merâmımı kısa anlatamıyorum, ne yapayım… Bilirsiniz meşhur Gothe bir arkadaşına yazdığı mektubun altına şöyle bir not düşmüş; zamanım dar olduğu için kısa yazamadım. -Mektup tam yirmi sahifeymiş- Yok ama, itiraf etmem lâzım ki benimkisi vakit yokluğundan değil, kâbiliyet eksikliğinden. Zaten yetenekli bir adam olsaydım, şiir yazardım. Ne işim vardı, düz yazıyla, değil mi ama? Neyse…
Muhsin Yazıcıoğlu, arkadaşlarını alıp MHP'den (o zaman adı MÇP idi) ayrıldığı için ihânet mi etmiş oldu? Muhsin Yazıcıoğlu hain mi? Yapılan ihânet ise nasıl bir hainlik, bu? Kime ihânet edilmiş oldu? Bu suallere cevap vermek zorunda kaldığım için, kendimden nefret ediyorum… Bana ne kardeşim, ben geçen yazımda ihânetin ne olup, ne olmadığını ortaya koydum, o yazıyı okuyanlar kendileri cevap versin, bu sorulara… Doğru değil mi ama, ben niye kötü olayım ki? Dünyanın doğrucu Davut'u ben miyim, yani?
Keşke mesele bu kadar basit olsaydı. Ama mesele bu kadar basit değil… Çünkü ortada şahsıma yöneltilmiş bir soru var… İkincisi, bu suallere ben tâ o zaman, 1992 Temmuz'unda Muhsin Yazıcıoğlu ve beş(5) milletvekili arkadaşı MHP'den istifa ettiklerinde bir cevap vermiştim… Öyle ise şimdi de kaytarmadan mutlaka bir cevap vermem lâzım… Arz edeyim…
MHP, 1991 seçimlerine RP ile ittifak yaparak girmişti… Seçim sonucu açıklandığında MHP'li 19 kişinin milletvekili seçildiği anlaşıldı… Başta A. Türkeş olmak üzere, bu 19 milletvekili RP'sinden ayrılıp, yuvaya, MHP'ye döndüler… Ancak Erbakan Hoca gene yapacağını yapmış ve MHP'nin grup kurmasına yetecek kadar adamın seçilmesine mani olmuştu… Oysa grup çok önemliydi; hem hazine yardımı almak bakımından, hem de meclis çalışmalarında müessir olmak bakımından… Bu yüzden bir milliyetçi milletvekilinin "transferi" için hemen faaliyete geçildi. Hatta o zaman bana da bir görev düşmüştü.
Burçak Kitabevi'nde otururken bir gün, telefon çaldı. Ortağım Nazif G. açtı. "Ağabey, MHP Genel Merkezi'nden arıyorlar. Devlet Ağbi seninle görüşmek istiyormuş" dedi. -Şimdi MHP Genel Başkanı olan sayın Devlet Bahçeli, o zaman ülkücülerin Devlet ağbisiydi- Lâfı uzatmayayım, Devlet ağbi Başbuğ'umuzun selâmını söyledi ve MHP'nin mutlaka grup kurması gerektiğinden bahisle, ANAP'lı bir milletvekilinin transferi konusunda benden yardım rica etti... Daha doğrusu, Mehmet Kutucu'nun yardımı konusunda aracılık etmemi talep etti… Ülkücü bir MHP'li olarak, ne gerekiyorsa yapacağımı söyledim.
Hemen, tanıdığım en fedakâr ve sabırlı ülkücüyü; Mehmet Kutucu'yu aradım, konuyu anlatıp, yardımını rica ettim. Kabul etti. Sayın Milletvekili ile görüşüp, sonucu bildireceğini söyledi… Döndüm, Devlet Ağbiye durumu arz ettim… Çok geçmedi, iki gün sonra Mehmet Kutucu aradı… Ve "Sayın Vekil teklife teşekkür etti, ama kabul etmedi... Çünkü Parti'sinden memnunmuş ve ayrıca MHP'nin bir grup kurmasına imkân da yokmuş, Muhsin Yazıcıoğlu Parti'den istifa edecekmiş" dedi… Ben Mehmet Kutucu'ya inanırım, güvenirim. Söylediklerini, Devlet ağbiye olduğu gibi anlattım. O ise, böyle bir şey yok diyerek inanmadı. Halbuki iki gün sonra, yani 7 Temmuz 1992 Pazar günü istifalar gerçekleşti... MHP'nin grup kurma hayâli de suya düştü.
Muhsin Yazıcıoğlu, MHP'den istifa ederken, yanında beş milletvekili ile bir çok il ve ilçe başkanlarıyla idarecilerini, eski ve yeni Ocak başkanlarını ve en önemlisi çok sayıda cezaevi çıkışlı eski ülkücüleri de götürmüştü… MHP adetâ çökmüştü… Başbuğ, biz eski Ocak yöneticileri ile mahkûmları Ankara'ya istişâreye çağırdı… Gittik, toplandık… Şâhâne bir konuşma yaptı. "Gerekirse 17-18 yaşındakilerle yeniden ve sıfırdan başlayabileceğini" söylemişti… O gün orada Necdet Sevinç ağabeye rastladım. Görüştük… Benden bu olay karşısında neler hissettiğimi sordu, dilimin döndüğü kadar anlattım. Hoşuna gitmiş olacak ki söylediklerimi yazmamı istedi… Yazdım… Gönderdim… Necdet Ağabey, bunu Ortadoğu'da neşretti. -Böylece elime kalem almış oldum, demeyeceğim… Çünkü daha önce cezaevinden yazı gönderirdim. Bunlar, zaman zaman yayınlanırdı. Necdet Sevinç ağabeyle tanışıklığımız da bu vesile ile gerçekleşmişti… Ancak, köşe yazmaya bu şekilde başlamış oldum-
Bu yazıda, Muhsin Yazıcıoğlu ile arkadaşlarını ihânetle suçlamıştım... Hatta hiç unutmam yazının başlığı "Onlar Haindir" idi… Şimdi mi ne düşünüyorum? Şimdi de aynen öyle düşünüyorum… Çünkü milletvekili adayı listesine kimlerin gireceğine Başbuğ karar veriyordu. İsteseydi, istifacıların yerine başkalarını yazdırabilirdi. Ama öyle yapmadı. Onlara güvendi… Onları yazdı… Onlar ise, Alparslan Türkeş'in bu güvenine ihânet ettiler… Bu yüzden hâindiler… Ayrıca, MHP'li seçmen bu kişilere, bunların şahıslarına değil MHP'nin adaylarına MHP'ye milletvekili olsunlar diye oy vermişti… Onlar, MHP'li seçmenin bu güvenlerine ihânet ettiler... Bu yüzden hâindiler… Kısaca, Muhsin Yazıcıoğlu ve istifacı arkadaşları Alparslan Türkeş'e, MHP'ye ve MHP'li seçmene ihânet etmişlerdi… Bu yüzden hâindiler.
Üstelik, -bence en önemlisi budur- Muhsin Yazıoğlu bütün bunları bilerek, isteyerek ve önceden plânlayarak yapmıştı… Bunu, nereden mi biliyorum? Biliyorum, çünkü bizzat şâhit olduğum şeyler var… İsterseniz anlatayım… Fakat yerim doldu… Bunu da inşallah gelecek yazımda arz edeyim.
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
