4 Nisan 1997’den bu yana 24 yıl geçmiş… Yaklaşık çeyrek asır, dile kolay…
O günlerde Ortadoğu Gazetesi’ne yazdığım “Türkeş Ölmedi” başlıklı yazıyı üç gün önce yeniden yayınladım… Ve aradan geçen bunca zamanın ardından dönüp o günlerdeki hissiyatımıza, fikriyatımıza bakınca geldiğimiz noktanın ne kadar hazin olduğunu, hâl-i pür melâlimizin perişanlığını daha net gördüm.
Alparslan Türkeş’i yaşatacak olan Ülkücülüktü. Ülkücülük yaşadıkça.. Türk Milliyetçiliği ve MHP ile Ülkü Ocakları yaşadıkça Alparslan Türkeş de yaşayacaktı. Peki o halde soralım Ülkücülük yaşıyor mu? Türk Milliyetçiliği yaşıyor mu? MHP ve Ülkü Ocakları yaşıyor mu? Elbette yaşıyor da.. nasıl yaşıyor… Tarih, zamanın akışı, dünyanın gidişatı Alparslan Türkeş’i haklı çıkarmışken Ülkücülüğün daha diri, Ülkü Ocakları’nın daha coşkulu, MHP’nin daha güçlü olması gerekmez miydi?
Son çeyrek asırdır MHP’yi yönetenlere, Ülkü Ocakları’nı partinin alt kuruluşu(!) hâline getirenlere.. kimin Ülkücü olup, kimin olamayacağına karar verme yetkisini elinde tutanlara.. Türkeş’i kimin sevip, kimin anabileceğine sadece kendilerinin karar verebileceklerini vehmedenlere bakılırsa MHP Alparslan Türkeş döneminden bile daha güçlü(!). Nitelik / nicelik ayrımını yapmaktan aciz olan o anlı şanlı yöneticilere göre Türkiye’yi onlar yönetiyor, cumhurbaşkanını onlar yönlendiriyor.
Peki gerçekte olan nedir? 4 Nisan günü yaşanan bir tek olay dahi gerçeğin acı yüzünü bize göstermeye yeter de artar bile…
Ahmet Kutalmış Türkeş 4 Nisan günü gittiği Beştepe’deki anıt mezara “genel merkezden talimat var, giremezsin” diyerek sokulmamış… Türkeş’in evlatlarına babalarının mezarını yasaklamışlar!
Kim bunlar?
Bunlar, ömrü boyunca Alparslan Türkeş’e hakaret edip, milliyetçiliği ırkçılık, cahiliyye adeti, küfür bellemiş, milliyetçiliği ayakları altına alan, Türk sözünü işitince kırmızı boğaya dönen siyasi figürleri baş tacı edip, Türkeş’in kabri başında birlikte poz verenlerdir.
Bunlar, Türkeş’in ailesine yasakladıkları mezarlığı, Türk düşmanlarının siyasi şov mekânına dönüştürenlerdir.
Bunlar, tabelalardaki T.C. ibaresine tahammülü olmadığından bütün kamu kuruluşlarının tabelasını değiştirenleri, Kızılay madensuyu şişelerindeki Türk ibaresini dahi silenleri iktidarda tutmak için Ülkücüleri hainlikle suçlayanlardır.
Bunlar, Türkçülüğü kürtçülükle eşdeğer gören Türk düşmanlarını Alparslan Türkeş’in dâva arkadaşlarına tercih edenlerdir.
Bunlar, Türk’ün adını, izini silmek için kırk renge bürünen sahtekâr İslamcıları baş tacı edenlerdir.
Bunlar, Türk devletini kabile devletine çevirenleri, devletin bekası için elzem görenlerdir.
Bunlar, Alparslan Türkeş düşmanı bir adamı MHP’ye genel başkan yardımcısı yapanlardır.
Bunlar, Alparslan Türkeş’in hatıralarını barındıran Türk Dünyası Kurultayına, Erciyes, Kocayayla, Zorkun şenliklerine yasak getirenlerdir.
Bunlar, geçen 24 yılda Alparslan Türkeş’i anlatan bir tek kitap yayınlamaktan, bir tek film çekmekten, bir tek konferans-panel düzenlemekten imtina eden ama, anma günü tertiplemek isteyenlere, Türkeş’in fikirleri için makale yarışması düzeyenlere saldırmaktan geri kalmayanlardır.
Alparslan Türkeş ve onunla birlikte omuz omuza mücadele eden, bu uğurda geride gözü yaşlı ana babalar, boynu bükük yetimler bırakarak fedayı can eyleyen, gençliklerinin baharını zindanlarda, sürgünlerde tüketenlerin miras olarak bizlere bıraktıkları MHP ve Ülkü Ocakları Türkeş’siz Türk Milliyetçiliği tezgahlayanların işgali altındayken Başbuğ Alparslan Türkeş’in fikirleri, idealleri gerçekten de yaşıyor mudur acaba?
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
