Kamu düzeni ve Çözüm Süreci
Güngör Mengi 01 Ocak 1970
Müzakere, disiplin isteyen bir tartışma yöntemidir. Çözüm Süreci o şartlara pek uymuyor.
Çözüm Süreci’ni iki taraf da kendilerine en gerekli şartları kullanıp geri kalanlara dokunmayarak değerlendirdi.
Sonuçta hayal kırıklığı yaratan bir yere varıldı. Zorla yürüyen bir ateşkes ve vaat etmeyen bir pazarlık masası...
Sürecin tek meyvesi çatışmasızlık mutabakatının kör-topal da olsa yürümesidir.
Hasımlar aynı, mevziler de aynen duruyor, tek fark silâhlara susturucu takılmış gibi bir havanın doğması.
Sürecin kesintiye uğrayacağı korkusu yaratan gerilimlerin sıkça patlak verdiği olmuyor mu?
Oluyor ama öyle ağır bir sorumluluk ki, üstlenme cesaretini kimse göstermiyor.
Çözüm Süreci dünden bugüne seçim dönemlerinde kamu düzeni oluşturmuş bir iktidarın varlığını ispat için kullanıldı.
O kadar çok kullanıldı ki PKK yöneticileri aptal yerine konulmaktan sıkılmaya başladılar.
Önümüzdeki Haziran’da yapılacak seçim aynı senaryonun tekrarına mecbur edecek mi iktidarı?
İhtimal az değildir.
PKK tarafının irili ufaklı talepleri yine ipleri gerebilir. Bugünkü durum gerginlik işaret ediyor.
Süreç kesintiye uğrar mı?
Hayır; iki tarafın da iradesi çözüm yolunda birleşiyor.
Hükümet Sözcüsü Atalay dün “Süreç daha sağlam bir zeminde daha şeffaf yürümeye devam edecek” dedi.
Bu açıklama “Süreci ayrıntılara boğmaktan vazgeçiyoruz. Önceliği önem sırasına göre oluşturacağız” anlamına geliyorsa verimli bir fırsat penceresi açılacak demektir.
Müzakerenin zemini Millet Meclisi olmalıdır.
Tartışma, önemi en yüksek sorundan başlatılmalıdır.
Sonuçta razı olunmayacak bir talep süreci tıkarsa, tarafları o noktaya getiren kavga gürültü, boşuna sırtlanmış riskler olmaz mı?
Demokratik toplumun göstereceği hedeflerden şaşmamak lâzım..
