Piyonlar ve efendiler
Emre Kongar 01 Ocak 1970
Ahmet Hakan’a yapılan saldırı öyle tek yazıyla geçiştirilecek bir olay değil... Çünkü hem siyaseti, hem medyayı, hem de genel olarak herkesin mal ve can güvenliğini, yani geleceğimizi ilgilendiriyor.
Bu nedenle, CHP’nin seçim bildirgesi bugün de bekleyecek.
***
Bugün “piyonlar” ve “efendileri” üzerinde durmak istiyorum:
Çünkü daha önce de defalarca belirttiğim gibi AKP iktidarı zayıfladıkça saldırganlaşıyor ve şimdi seçimlere doğru iyice paniğe kapıldığı için kaba kuvvete başvuran “piyonlar” da sahaya çıktı!
***
Piyon, niteliksizdir, niteliksiz olduğu için kendi başına yaşayamaz, efendisi tarafından beslenir...
Piyon, zayıftır, sürekli kuşku ve kaygı içinde, kendini kanıtlama çabasındadır; çünkü, bulunduğu yer, nitelikleriyle hak ettiği bir yer değildir...
Piyon, korkaktır, çünkü kendi gücü yoktur, arkasında sadece efendisinin gücü vardır, ona da tam güvenemez; zaten bu nedenle arkasındaki güç çekilince hemen çözülür...
Piyon, saldırgandır, efendisine ancak o şekilde hizmet edeceğini ve yaranacağını düşünür...
Piyon, aşırıdır, efendisine ne kadar bağlı ve sadık olduğunu göstermek, yaranabilmek için her türlü sınırı aşar; çünkü efendisinin hiçbir zaman tatmin olmayacağını bilir...
Bunların bir bölümü de medyada yuvalanmıştır!
***
Piyonların yaptıkları kötülüklerden, onların efendileri sorumludur:
Hürriyet Gazetesi’ne yapılan saldırıya ve verilen tepkilere bakın, ne demek istediğimi anlarsınız!
***
Doğan Grubu’nu hedef alan saldırıların bir devamı olarak Ahmet Hakan’a yapılan vandallık, medyaya, demokrasiye, hukuk devletine, hepimizin can ve mal güvenliğine yönelik bir tecavüzdür...
Ve sorumlusu, ülkeyi bu ortama getiren, 13 yıldır Türkiye’yi yöneten siyasal iktidardır:
Bizzat iktidar mensuplarının ve medyadaki piyonların son zamanlarda sistematik olarak Hürriyet, Cumhuriyet, Zaman ve Bugün gazetelerine, tarafsız ve muhalif televizyonlara, artık kişiselleşen düzeyde, bireysel hedefler de göstererek yaptıkları saldırılar bu çirkin olaya ortam hazırlamıştır...
Dün Yılmaz Özdil’in de yazdığı gibi bu yangını “Ya hep birlikte söndüreceğiz, ya hep birlikte yanacağız. Üçüncü seçenek yoktur.”
