“Adını sevdiğim Oğuz beyleri,
Size de bir vezirlik yakışır durur,
Topla dizginini, koru kendini,
Karşıda düşmanlar bakışır durur…”
Bakışır dururlar ağabey… Karşıda dizilmiş, bakışır dururlar… Öylece bakışırlar ağabey… Ne taş atarlar, ne gül. Öylece bakışırlar… Ne dostturlar, ne düşman. Ne eyer vurmaya değer, ne dizgin toplamaya. Dostça gül atmaya elleri varmaz, düşmanca taş savurmaya yürekleri yetmez. Karşıdan bakışır dururlar…
Hiçbir tarife tam tekabül etmezler, hiçbir değerin hamili, hiçbir hasletin mümessili değildirler. Yarıdırlar, yarımdırlar. O yüzden hükümsüzdürler ağabey. Ne taş atarlar, ne gül. Ne dostturlar, ne düşman. Öylece bakışırlar. Kukumav kuşları gibi bakışırlar. Ürkek, yapışkan ve riyakâr ışıklarla bakışır dururlar.
Aşina siluetler ağabey. Karlı fırtınalarda sizin açtığınız izden yürüdüler. Çetin savaşlarda sizin kılıcınızın gölgesine sığındılar. Bulutlar dağıldı, tipi dindi. Hasar almayanlar kolay mesafe aldı. Artık onlar bizim ardımızdan yürüsün, onlar bize sığınsın diye beklediler. Yolu bozdular, yönü şaştılar. Yürüyecek başka izler, sığınacak başka kapılar buldular. Şimdi, düşman gölgesine sığınmışlar, oradan bakışırlar. Ayaklar altına serilmiş, utanmadan bakışırlar.
Beğler her daim beğ olur. Kimseye sığınmadın, ardından gidecek tek kişi tanıdın ve onun yolundan hiç sapmadın ağabey.
Yığdıkları paraların, tapuların, koltukların üstünden boyunlarını uzatıp bakışırlar. Endişeyle bakışırlar. Biri bir tekme vurur da tepetaklak yıkılır mıyız diye bacakları titreyerek bakarlar. Bir rüzgâr eser de yığınlarımız savruluverir mi diye korkuyla bakarlar. Kaç kişi kaldılar diye el oğuşturur, dönüp tekrar tekrar mallarını, paralarını, tapularını sayarlar. Artık sesleri kısıldı diye sinsi sinsi sırıtarak bakışırlar.
Gelemezler ağabey. Kurnazdırlar, hesapçıdırlar, haristirler, hasistirler. Bir gülü dahi esirgerler. Kasalarını bırakıp gelemezler, masalarından kalkıp gelemezler. Hür değillerdir, gelemezler. Boyunları zincirlidir, gelemezler. İradeleri ipoteklidir, gelemezler. Şahsiyetleri silinmiştir, gelemezler. Kölelik, sığıntılık, kapıkulluğu zor iştir ağabey, hüner ister, sadakat ister. O yüzden sesleri sahiplerinin sesinden gür çıkar ki, sırtları sıvazlansın, ulufeleri arttırılsın.
Alık alık bakışırlar ağabey. Hamiyetsiz, hamiyetin düşmanıdır. Nereden sökün etti bu kadar bozkurt diye alık alık bakışırlar. Saf kalplilerini bekâ safsatasıyla avutup uyutmuştuk. Biraz gözüaçıklarının renklerini ağartıp siyaset pazarında yok bahasına satmıştık. Hal böyleyken, nereden sökün etti bu kadar bozkurt diye alık alık bakışırlar. Oğuz’da er tükenmemiş mi, tümen tümen nereden çıktı bunca er diye şaşkın şaşkın bakarlar. Herkesi yanaşma, uşak, gönüllü muhafız, paralı asker yapamadıkları için hayıflanırlar.
Yüzümüzü ağarttın. Işık saçtın, fikir saçtın, ufkumuzu açtın, sayenizde tükenmedik ağabey. Varsın bakışsınlar. Çerağımıza kast edenin, hak yandırsın çerağını. Karlı fırtınalarda yine öncü kurtların izini arayacak, çetin savaşlarda yine bozkurtların ardına saklanacaklar. Ve şüphesiz, gül dahi atmaktan aciz kalacaklarını bile bile sizin gibi nice yiğitler yine gövdesini siper edecek, yine sizler gibi serdengeçtiler gençliğini feda edecek… Allah sizlerden binlerce kez razı olsun. Allah makamını daha da âli kılsın ağabey…
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
