Bir leyle-i kadirde düşen din için yere,
Şu matemli kalbimden O Ülkücü şehide.
Sağ iken saldırtmadın mübarek mabedine,
Uzanan el kırılır bu kutsal dine.
Yemin ettik Ülküdaş, yolumuz yolun olsun!
İmansız alçaklardan zafer kimin haddine.
….
Soğuk savaş döneminin en sıcak yaşandığı; Doğu ve Batı bloklarının savaş için en kanlı alan olarak seçtiği ülkemizde, atalarının kıtalar fethederken düstur bellediği “din ü devlet, mülk ü millet” prensibini benimseyen ve bu prensibi iman boyutunda kabullenmiş nice ülkücünün naaşı omuzlarda taşınırken, mezarı başında “…yolumuz yolun olsun…” diye az yemin etmemiştik. Bu yolun varacağı yer ölüm adlı köy olsa da, <Milli devlet, güçlü iktidar > ile <Büyük Türkiye > kurulacakdı… < Hedef Turan. Rehber Kur'an> dı... <Kanımız aksa da zafer İslâmın>dı. Kanımız da az akmadı. Önkuzu'lar, Özmen'ler, İmamoğlu'lar, Gerçeksöz'ler,Haşatlı'lar,Sazak'lar…Geride gözü yaşlı analar-babalar, yetim çocuklar, dul kadınlar… bir de -yolumuz yolun olsun - diye and içen gönüldaşlar bırakarak uçmağa vardılar.
Sonra, bir eylül günü ayaklarında potinleri, omuzlarında apoletleri, sırtlarında haki üniformalarıyla esas oğlanlar çıkageldi. Düdük çalmış, maç bitmişti. Sırada C-5'ler Mamak'lar vardı. Bu vatanın paryaları(!) için sehpalar kurulup, urganlar yağlandı. Pehlivanoğlu, Duracık, Arıkan, Baktemur, Esendağ,Orkan,Karakaş,Şahin bir bir çıktılar idam sehpalarına. Yağlı urganlarda can vermek kolay mıydı? Ama, olsun. Geride dâvâlarını yükseltecek, öçlerini alacak nice gönüldaşları vardı!
Halbuki, daha dün denecek kadar yakın geçmişte yaşananların üstünden sanki asırlar geçmişcesine uzağız bütün bunlara. Daha dün “Zulüm ile geçemez gemi denizi / Batırmazsak bize yazıklar olsun./ Suçsuz yere yattığımız zindanda sizi / yatırmazsak bize yazıklar olsun” diye andlar içmiştik. Bugün ise hepsini unuttuk, her şeyi, herkesi… Paslı hançerlere, çelik mermilere, yağlı urganlara, Filistin askılarına verdiğimiz şehitlerimizi, hepsini unuttuk.
Onları unutmasaydık, Nurettin Soyer'leri, Zeki Kaman'ları, Raci Tetik'leri unutur muyduk?
Onları unutmasaydık, Turan sadece bir erkek ismi, Kur'an kitaplıktaki kitaplardan bir kitap olur muydu?
Onları unutmasaydık, ceylan derisi koltuklar bu kadar rahat, kırmızı halılar bu kadar yumuşak, kırmızı plakalı mercedesler bu kadar albenili olur muydu?
Onları unutmasaydık, ülkü yolundan sapar iktidar yoluna dalar mıydık? Dün candan aziz bildiğimiz değerleri bugün iktidarın dayanılmaz cazibesine(!) kurban eder miydik?
Unuttuk hepsini.Ve imanımız soldu, kinimiz söndü.
Yazıklar olsun ki, zulüm adlı gemiyi batırmayı, nemrutları zindanlarda yatırmayı da unuttuk.YAZIKLAR OLSUN! YAZIKLAR OLSUN! YAZIKLAR OLSUN!
Unutturmaya çalışanlara da LANET OLSUN! LANET OLSUN! LANET OLSUN!
Yazarın tüm yazılarını okumak için tıklayınız.
