Şükûfe Nihal
01 Ocak 1970
Şükûfe Nihal Başar[1] (d. 1896, İstanbul - ö. 24 Eylül 1973, İstanbul), Türk şair.
Miralay Ahmet Bey'in kızı; 1948 Türkiye İktisat Kongresi'ne vesile olan İstanbul Tüccar Derneği'nin kurucusu Ahmet Hamdi Başar (Limancı Hamdi)'ın eşidir.
Eğitimine özel hocalardan ders alarak başladı. İstanbul Darülfünun'u Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü'nden mezun oldu. Uzun süre İstanbul Kız Lisesi'nde coğrafya ve edebiyat öğretmenliği yaptı. 24 Eylül 1973'te İstanbul'da yaşamını yitirdi.
Başlangıçta Tevfik Fikret’in etkisinde aruz ölçüsüyle şiirler yazarken zaman içinde milli edebiyat akımının ilkelerine uygun olarak hece ölçüsünü kullanmaya başladı. Devrinin tüm şairleri gibi Edebiyat-ı Cedide, Fecr-i Ati ve Milli edebiyat akımı arasında sıkıştı kaldı.
Güneş, Varlık, Aydabir, Çınaraltı, Şadırvan gibi dergilerde yayınlanan ve çoğu hece vezniyle yazılmış şiirlerinde lirizm ve kadınsı bir içtenlik dikkat çeker. Milli Uyanış Hareketi içinde de yer aldı; Sultanahmet mitingi'nde ve Fatih Mitingi'nde etkileyici konuşmalar yaptı. Türk Kadınlar Birliği’nin kurucuları arasındadır.
Eserleri
Şiir
Yıldızlar ve Gölgeler (aruz'la yazılmış şiirler 1919)
Hazan Rüzgarları (1927)
Gayya (1930)
Yakut Kayalar (1931)
Su (1933)
Sıla Yolları (1935)
Sabah Kuşları (1943)
Yerden Göğe (1960)
Şükufe Nihal / Şiirler (1975, ölümünden sonra toplu şiirler)
Roman
Renksiz Istırap (1928)
Yakut Kayalar (1931)
Çöl Güneşi (1933)
Yalnız Dönüyorum (1938)
Domaniç Dağlarının Yolcusu (1946)
Çölde Sabah Oluyor (1951)
Öykü
Tevekkülün Cezası (1928)
Gezi Notları
Finlandiya (1935)
