Hey İslamcı kardeş!
Gökhan Bacık 01 Ocak 1970
Hey İslamcı kardeş! Ne işin var seninMGK’nın yaldızlı salonlarında?
Hey İslamcı kardeş! Kalk şu kırmızı kitabınbaşından, oturup kırmızı kitabın başına “Filan düşman olsun falan hain olsun” diye yazmayı kendine yakıştırıyor musun?
Hey İslamcı kardeş! Farkında değilsin ama buradan bakınca MGK’nın o büyük salonunda “bir bantla yapıştırılış gibi eğreti” görünüyorsun.
Hey İslamcı kardeş! Gördün mü bir komünisti yere yatırmış polis dün? Yüz üstü kaldırma yatırılmış komüniste bir köpek, şefkat göstermekte!
Ne diyeceksin şimdi? “İnsandır yapmayın mı” yoksa “Aman boş ver darbecinin, komünistin tekidir vur gitsin” mi diyeceksin?
Söyle bakalım yerde yatan insana şefkat gösteren köpeğin tarafında mısın? Yoksa bir köpeği utandıracak kadar insanlıktan çıkanların tarafında mı?
Hey İslamcı kardeş! Kendi gözümle gördüm. Bir polis şefi gazetecinin kafasına vuruyor ve anasına küfrediyordu.
Ne diyeceksin bu polise? Beline taktığı devletin silahı ile bir gazetecinin anasına küfrediyor.
Hey İslamcı kardeş! Hangi taraftasın? Kendisine küfredilen annenin mi yoksa öbür tarafın mı? Şimdi, memlekette bu gazetecinin anasına edilen küfür havada mı kalacak? O anne bizim annemiz değil mi?
Kurban derisi toplayanlara terörist muamelesi
Hey İslamcı kardeş! Kurban derisi toplayanları polis basıyor. “Bunlar terörist” diyor. Bu haberi okurken “Aman polis duymasın” diye beline soktuğun poşetlerle kaçak köçek kurban derisi topladığın günleri hatırladın mı?
Hey İslamcı kardeş! Seni on beş yıl önce fakültenin koridorlarında görüyorum. Oradan oraya koşuyorsun. “Dergi çıkaralım” diyorsun. “Öğrenci kulübü kuralım” diyorsun. Hiçbir şeyin yok, hiçbir şeysin, ama samimi inancın var.
Şimdi aradan yıllar geçmiş. Arkanda devlet var. Kaç kanalda konuşuyorsun, bankamatik hesabına kaç yerden maaş yatıyor... Bazen sen bile karıştırıyorsun. İstanbul’un tozunu atıyorsun.
Hâlbuki bir hayalin içindesin. Arkandan devlet çekilince ne hale düşeceksin. Üç adam bir araya gelse Einstein’ı döver. Einstein’ı dövüp duruyorsun. Öbürünü dövüp duruyorsun. “Yumruklarına sabrediyorlar” çünkü senden değil devletten korkuyorlar.
Hey İslamcı kardeş! Aman bak uyarayım. Devlet bazen insanları kukla yapar. Kullanır. Yumruk attırır. Küfrettirir. Lütfen unutma: Önünde koşturup duranlar senin için değil “arkandaki devlet için” öyle davranıyor.
Dayımın selamı var diyen müdür oluyor
“Mülakatta dindarları eliyorlar” diyorduk. “Ah bir sınav olsa sadece sınav, devlete giriş sınavlarında haklı olan kazansa” diyorduk. Şimdi mülakatın kralı geldi. “Dayımın selamı var diyen müdür oluyor.” Ne diyorsun İslamcı kardeş?
“YÖK’ün köküne kibrit suyu dökecektik.” Seçimi kazanamayan rektörleri atayan “Demirel zihniyetini” nasıl eleştiriyorduk? Bunların hepsi değişecekti. Hey İslamcı kardeş?Değişen ne? Kendine hiç sordun mu?
Hey İslamcı kardeş! Bir medeniyet tahayyülün vardı. Şimdi otur bak kurduğun şehirlere, sokaklara. Bir “müteahhit medeniyeti” kurdun. “İstanbul’da kulak mememize kadar bina kurdun.” Hadi hepsinden vazgeçtik. Diktiğin binaların estetiğinden memnun musun?
Bana göğsünü gere gere “İşte şu on tane bina, benim hayal ettiğim medeniyet projesinin gerçekleşmiş halidir” desene!
Hey İslamcı Kardeş! Küfrettiğimiz Kemalizm, on sene içinde 1935’te ne şairler yetiştirdi, ne romancılar çıkardı! Kalk Ulus’tan Kızılay’a doğru yürü. Bir mimari arayışı var. Sen ne yaptın? 13 yıldır yönettiğin ülkenin aydını kim? Şairi kim? Büyük hukukçusu kim? Küresel ticari markası ney? Üniversitesi hangisi?
