Frantz Fanon
20.07.1925 – 06.12.1961 01 Ocak 1970
Kolonileşmeye karşı yaptığı çalışmalarla tanınan, bununla birlikte sömürgeciliğe karşı aktif tavır takınan Frantz Fanon, bir Fransız bölgesi olan Martinik’te dünyaya geldi. 1953 yılında bir hastanede çalışmak üzere Cezayir’e gelen Fanon, kısa süre içerisinde Cezayir Devrimi’nin baş filozofu oldu. Yazıları dünya çağında sömürgecilik karşıtı hareketlere ilham kaynağı oldu. Fanon, isyanın ilk günlerindeki savaşın her iki tarafında da yer alan askerleri tedavi ediyordu. Başlarda isyancılara dönük sempatisini gizlemeye çalışsa da bir yandan da işkence mağdurlarıyla görüşmeler yapıyordu. Bu süreçte topladığı bilgileri “Yeryüzünün Lanetlileri” adlı kitabında kullandı.
1957 yılında, Cezayir’deki asilerin örgütü “Ulusal Kurtuluş Cephesi”nin yandaşı olarak tanınan Fanon, o yıl içerisinde Fransız hükümeti onu Cezayir’den sürdü. 1950’ler boyunca Afrika’da dolaşarak Cezayir isyanına destek toplamaya çalıştı. Yeryüzünün Lanetlileri adlı kitabının 1961 yılında yayınlanmasının ardından Fransa’da yasaklandı. Şiddete verdiği destek onu tartışmalı bir metin haline getirdi. Fanon’a göre sömürgecilere karşı uygulanan şiddet sömürgeci baskı kurbanları için terapi rolü görüyordu. Ona göre şiddet, “yerlileri aşağılık kompleksinden kurtarıyor, umutsuzluk ve eylemsizliklerine son veriyor, onları korkusuz yapıyor ve kendilerine güveni geri getiriyordu.” Düşünceleri Ernesto Che Guevara gibi devrimciler ve Batılı radikaller tarafından benimsendi. Ancak Fanon Cezayir Devrimi’nin başarısını göremedi. Cezayir bağımsızlığını kazanmadan bir yıl önce otuz altı yaşında kan kanserinden öldü
