30 Haziran 1929 günü Trabzon’da dünyaya geldi. 11 Şubat 2004’te İstanbul’da hayatını kaybetti. Tam adı Ömer Nida Bıçakçı. Hafize Aziye Hanım ile Mustafa Fazlı Bıçakçı’nın oğludur. İlkokulu Çayeli, Trabzon, Mardin ve Yozgat’ta tamamladı. Ortaokulu dışarıdan sınavlara girerek bitirdi. Beyoğlu Atatürk Erkek Lisesi’ni yarıda bıraktı. Adana Sümerbank Fabrikasında puantör (1951-1959), Galatasaray Lisesi’nde yönetim memuru (1959-1964), Akbank Genel Müdürlüğü’nde arşiv, muhaberat ve hisse senetleri bölüm şefi (1964-1971) olarak çalıştı. 1971 yılında kendi isteği ile emekliye ayrıldı. Türkiye İşçi Partisi’nin Kartal İlçe Başkanlığı görevini yürüttü. Şiirlerinden dolayı hakkında davalar açıldı, bu davalar takipsizlik ve aklanma ile sonuçlandı.
Ömer Nida’nin ilk şiiri “Gölgeli Dere” 1951 yılında XX. Asır Mecmuası’nda yayımlandı. Daha sonra şiir ve deneme yazıları Türk Dili, Yenilik, Mavi, Yelken, Pazar Postası, Yeni Ufuklar, Soyut, Tan, Hisar ve Gerçek Sanat gibi dergilerde yer buldu. “Ki Oğlu Ki” adlı şiiri Ş. A. Özışık tarafından bestelendi. “Kartpostal” şiiri ise T. S. Halman tarafından İngilizce diline çevrildi. İlk şiirleri ile İkinci Yeni akımı içinde gösterilirken son dönem eserlerinde toplumcu-gerçekçi çizgide olduğu belirtildi.
Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi olan Ömer Nida, 1956’da Adana Halk Eğitim Merkezi Şiir Yarışmasında birincilik; 1991’de Pendik Belediyesi Neyzen Tevfik Yergi ve Taşlama-Hiciv Yarışmasında birincilik; 1998’de İstanbul Büyük Şehir Belediyesi tarafından düzenlenen Gülhane Festivali’nde “Bitmez Tükenmez İstanbul” adlı şiir ile başarı ödüllerinin sahibi oldu.
“Ömer Nida, sosyalist gerçekçi bir şair ve yazar olarak sorumluluğunu bilen ve yeteneklerini, yetkin olduğu her alanda okuruna aktaran; öğrenmeyi elden bırakmayan, yeni yetenekleri izleyen, eski kuşaklarla bağını koparmadan çağını değerlendiren bir insan olarak karşımızdadır. Ressamlığını da anımsayarak, onun yalınlıktan yana olduğunu hemen söylemeliyim. Şiir dilinde olsun, öykü ve denemelerinde olsun, anlaşılır olmayı; estetiği elden bırakmadan ve sağlam bir kurguyla okur önüne çıkmayı hep birincil görev bildiğini kitaplarını okuyunca görürüz hemen. Ömer Nida ‘ben’in sanatçısı değil ‘biz’in sanatçısıdır. Güzel bir Türkiye ve dünya için çizdiği resme, şiir olarak, Öykü, deneme, seçki ve araştırma olarak sürekli akma isteğini duyan bir nehirdir. Çoğalmasını bu bitmeyen sevdasından ve insanlardan almaktadır. Yine günümüz sanatçısı için çok çok önemli bir tanım olan ‘örgütlü sanatçı’dır. Sosyalizm inancı, durmadan büyüyen ve etrafını aydınlatan bir ışık olarak Ömer Nida’da vardır.” (H. Hüseyin Yalvaç)
ESERLERİ
ŞİİR: İskeledeki Işık (1958), Bir Sürgün Mavi (1960), Kum (1985), Padişahlar Taşlaması (manzum gülmece, 1996), Aşk Kurultayı (Toplu Eserleri 2, söyleşi eklenmiş şekliyle, 1996), Padişahlar Taşlaması (gülmece koşuk, 1996), Dikenler de Okşanır (1985-95 arası yazılan şiirleri, 1996).
ANI-DENEME-İNCELEME: İşçi Tiyatrosuna Doğru (Denemeler, 1970), Yarın Biz Konuşacağız (TİP anıları, 1989), Başlangıçtan Günümüze Kadın Romancılarımız (Derleme, 1991), Halk – Sanat İlişkileri (1996), Sanatta Kişilik Sorunu (1996), İçki, Meyhane ve Çilingir Sofrası (1998).
ARAŞTIRMA: Kadın Romancılarımız – Başlangıçtan Günümüze Kadar 1892-1991 (1991).
ÖYKÜ: Yaşayıp Gitmek (1996).
