İmam-ı Rabbanî
26.05.1564 – 20.11.1624 01 Ocak 1970
Ahmed Sirhindî veya bilinen ismiyle İmam-ı Rabbani, 26 Mayıs 1564 tarihinde Serhend, Babür İmparatorluğu'nda dünyaya geldi.
Hz. Ömer'in soyundan gelen İmam-ı Rabbani, önceleri babasından aldığı dini eğitimi sonraları Baki Billah gibi devrin önemli alim ve velileriyle devam ettirdi.
20'li yaşlarında Baki Billah'a intisab etti. Nakşibendî tarikatı mensubu olmasının yanında Kadiriyye, Çeştiyye gibi diğer tarikatlar arasında da saygın bir yeri vardır.
Ekber Şah'ın İslâm' bozma ve yeni bir din oluşturma girişimlerine karşı mücadele veren İmam-ı Rabbani, Ekber Şah'ı sert bir dille eleştirdi. Dîn-i İlâhî adlı bu yeni oluşumun çok yaygınlaşmaması İmam-ı Rabbani'nin başarısı kabul edilir.
İmam-ı Rabbani, halkı irşat etmeleri için onlarca mürşit yetiştirip Hindistan'ın değişik bölgelerine göndererek tasavvufi tahsilin yaygınlaşmasını sağladı.
Ehl-i Sünnet inancıyla yaşayıp yeni kavramlarla tasavvuf ıstılahını genişletti. Mektuplarında yaşadığı tecrübeleri anlatmasıyla sonraki sûfîlerin bir ıstılahî kaynağa sahip olmasını sağladı.
İmam-ı Rabbani, Ehl-i Sünnet'in büyük bir kısmına göre ikinci bin yılın müceddidi ve müçtehid kabul edilir. İslâm hükümleri ile tasavvufu birleştirmesinden dolayı 'Sıla' ismiyle de anılmaktadır.
Eserlerinde iman ve Kur'an ahlâkı anlatılmakta, Allah'ın varlığını, birliğini, sıfatlarını, ihlası, ruhu, şeytanla ve nefsle olan cihadı ve Allah'a samimi olarak nasıl yakınlaşılabilineceği, peygamberlere ve dört halifeye uymaya çalışmanın gerekliliğini anlatan, Tasavvufun asla Şeriattan gayrı olamayacağını vurgulayan İmam-ı Rabbani, 63 yaşında irtihal etti.
