MUSAHİPZADE CELAL (İstanbul 1868 -ay. y.1959)
01 Ocak 1970
Büyükbabası besteci Şakir Ağa, III. Selim saray adamlarından biri olduğu için ailesi Musahipzade diye anılmayı şeref saymıştır. İdadi öğreniminden sonra Babıâli Tercüme Odası’nda memurluğa başladı (1889). Çocukluğunda etkilendiği Karagöz ve Ortaoyunu seyirlerinin yönünde tiyatroya merak sardı. Hukuk öğrenimi sırasında izlediği Mınıkyan Tiyatrosu oyunlarının güçlendirdiği ilgiyle İkinci Meşrutiyet’ten sonra canlanan sahne yaşamına yeni ürünler vermeye çalıştı. Başlıca konuları güncel eleştirilerle canlandırdığı tarihsel kesitler olmak üzere komediye ağırlık veren, seyri kolay, güldürürken düşündüren, sahnelenmesi güçlük çıkarmayan, tiyatro gereklerine uygun, yüzeysel yergilerin tepkilerini kullanan bir dizi oyun yazdı. Hemen hepsi Cumhuriyetin ilk yıllarında seyirci isteklerine elverişli biçimde sahneye kondu, bazıları filmde çekildi. Yazılı bir metnin uyulması başlıca koşul sayılan edebiyat değerinden çok, rolü canlandıran oyuncunun kişisel yorumuna uygun durumlara açık duran eserleri bir dönemde aranan, izlenen, istenen ürünleri olduysa da çağdaş tiyatro beğenisinin gerilerinde kaldı.
Başlıca oyunları: Köprülüler (1912), İstanbul Efendisi (1913), Lâle Devri (1914), Macun Hokkası (1916), Yedekçi (1919), Kaşıkçılar (1920), Atlı Ases (1921), Demirbaş Şarl (1921), İtaat İlâmı (1923), Fermanlı Deli Hazretleri (1924), Aynaroz Kadısı (1927), Kafes Arkasında (1928), Bir Kavuk Devrildi (1930), Mum Söndü (1930), Pazartesi-Perşembe (1931), Gül ve Gönül (1932), Balaban Ağa (1933), Selma (1934) vb.
